Oeps, oeps en nog eens oeps

Net als iedereen denk ik graag terug aan mijn reizen, en kan ik met gemak - waar dan ook - opeens met een mega glimlach op mijn gezicht zitten omdat ik aan het een of ander dacht. Nu zijn het echter niet de must-see's die mij achteraf het meeste plezier aan een reis bezorgen. Nee, ik ben fan van details. Van dingen die niet standaard inbegrepen zitten bij de reis - of in elk geval niet voor iedere toerist hetzelfde zullen betekenen. Dus, hier weer kort drie fijne, grappige en/of leuke herinneringen.

Oeps

Brussel (België), juli 2008

Lang voor ik naar Brussel verhuisde ging ik er eens op vakantie, samen met een vriendin in een hostel. In no time ontmoetten we de andere gasten en 's avonds namen we "de Vietnamees" mee om echte Belgische friet te eten. We wisten z'n naam alleen nog niet, dus daar vroegen we maar eens naar.

"It's long", zei hij.
"But we can try to remember, just tell us!"
"Noooo it is Long. My name is Long."

Oeps. (En ook leuk: een lief Koreaans meisje dat er ook sliep kon niet zo goed Engels. Het ene moment zaten we gezellig buiten in de tuin foto's te maken - een seconde later regende het. "Waiiit, I need my umbrella! It starts peeing!" zei ze toen zo mooi.)

de linker versies komen (natuurlijk) van Google

Oeps

Londen (Engeland), maart 2009

Heel lang geleden - in 2007 denk ik - ging ik met school naar Londen, en toen moesten we natuurlijk op zoek naar dé boekwinkel van Notting Hill. Of nuja, ik niet per sé, want ik had Notting Hill (nog) helemaal niet gezien. Maar oké, we hadden hem snel gevonden. - De volgende keer dat ik in Londen was kon ik over Notting Hill meepraten en toen we een zondagochtend naar de markt daar gingen, moesten we dus ook maar even 'de blauwe deur!' zoeken. Maar toen waren er niet zo veel toeristen en toen ging het niet zo makkelijk. Uiteindelijk bleken we er al een paar keer voorbij te zijn gelopen, want wat wij niet goed hadden gelezen op internet... de deur is ondertussen zwart. Oeps.

Oeps

Oslo (Noorwegen), januari 2012

In Oslo vind je een van mijn favoriete restaurantjes, waar je naast lekker kunt eten óók spelletjes kunt spelen. En dat doet iedereen, zelfs op een gewone dinsdagmiddag. Wij pakten er Mastermind bij, speelden (te) fanatiek en een paar minuten later vloog het hele spel door de lucht. Gevolg: pinnetjes over de hele tafel, op de grond en in de soep van mijn buurman. Oeps.

  ❊ Heb jij nog een leuke reisanekdote om met mij te delen? ❊