Frans leren in Frankrijk

Dit artikel schreef ik voor Nadelunch.com, waar je nog meerdere artikelen vindt die ik het afgelopen jaar schreef.

Ik was er in de lente van 2012.



Frankrijk: het land van baguettes en brie, wijn, de Eiffeltoren en natuurlijk van het Frans. La langue de l’amour, enzo. Niet gek dus dat ‘Frans leren in Frankrijk’ velen als een chanson in de oren klinkt. Maar hoe wordt zo’n droom nou werkelijkheid?

Dat was voor mij ongeveer twee jaar geleden de grote vraag. De beslissing om voor een master naar Brussel te verhuizen, stond in mijn hoofd logischerwijs gelijk aan het feit dat mijn vwo-Frans afgestoft moest worden. En dus ging ik naar Frankrijk. Om Frans te leren (en zo veel meer leuks te doen).

Afstrepen en kiezen

Na het nemen van zo’n besluit duurt het toch even voor je daadwerkelijk af kunt tellen. Er is namelijk een boel te regelen en knopen moeten worden doorgehakt. Hoelang ga ik, en in welke tijd van het jaar? Wil ik bij een gastgezin wonen of liever in een studentenresidentie? Hoeveel uren les wil ik per week volgen? En hou ik het bij die taalverwerving of neem ik er een cursus (denk aan ‘de Franse keuken’, skiën, wijnproeven) bij? En natuurlijk: wáár ga ik naartoe?

Geloof me, de mogelijkheden zijn oneindig en dus is het belangrijk voor jezelf op een rijtje te hebben wat je wensen zijn. Bovendien wordt de keuze zo al snel makkelijker: wil je per se naar Parijs, vallen alle andere plekken af. Wil je naast Frans leren ook skiën, kom je al snel in de Alpen terecht, en ga zo maar door.

Bonjour!

Dankzij mijn ‘eisen’ – niet te grote stad, ergens waar ik niet eerder ben geweest en waar ik bergen kan zien vanuit mijn kamerraam(!) – kwam ik terecht in Annecy, een klein stadje in de Rhône-Alpes.

Op de allereerste ochtend was er een markt voor mijn huis – zo’n echte Franse markt die we allemaal wel kennen: met veel kaas, veel wijn, veel groenten en, natuurlijk, veel toeristen. Er liep een man met een stokbrood onder z’n arm, ik zag verschillende gestreepte shirts, snorren en baretten en het clichéplaatje was compleet. En daarmee mijn “Ik ben in Frankrijk! Ik moet Frans leren!”-gevoel. Alleen daar rondlopen was al zo motiverend – je eigen groenten kopen door te wijzen, een beetje getallen te noemen en merci te zeggen. Misschien op dat moment wat klungelig, maar eenmaal thuis zorgde een korte blik in de koelkast voor zó’n overwinningsgevoel.

Even doorbijten

Toch ging niet alles op rolletjes, en ik denk dat dat bij de meeste mensen zo zal zijn. Frans leren in Frankrijk brengt namelijk al snel het feit met zich mee dat de leraren geen Nederlands of Engels spreken en de voertaal dus écht Frans is. Dat je écht Frans moet praten, ook al lukt dat in eerste instantie niet. Even slikken mag natuurlijk, maar beloof me daarna alleen maar blij te zijn. Je moet soms even doorbijten, maar ik kan je verzekeren dat ik de domste fouten al voor jullie heb gemaakt en je het na een week zult uitschreeuwen van geluk – in het Frans zelfs.

Maak je huiswerk, maar vooral ook eens niet

Tijdens de les – vier uur per dag in mijn geval – werden grammaticaregels uitgelegd, (leuke!) rollenspellen gespeeld, luisteropdrachten gemaakt en liedjes gezongen. Daarnaast moesten we thuis woordjes stampen en oefeningen maken, soms een spreekbeurt voorbereiden zelfs. En ja, nu moet ik mijn docenten teleurstellen: dat deed ik vaak niet. Of in elk geval niet helemaal, of niet zo uitgebreid als zij het wilden.

Bij het beantwoorden van de vraag “Hoeveel uren les wil ik per week?” had ik namelijk besloten dat ik vooral ook tijd wilde hebben om mijn Frans in het wild te oefenen. Gewoon, postzegels kopen aan de balie van het postkantoor in plaats van uit de automaat, om taarten te bakken naar Frans recept (zonder woordenboek), brieven te schrijven in het Frans en om wijntjes te drinken met mijn knappe overbuurjongen. En weet je? Dat is de beste tip die ik jullie nu kan geven: ga naar Frankrijk, ga naar Franse les, maar sla je huiswerk vooral een keer over. Daar leer je toch echt het meest van.

Ook Frans leren in Frankrijk? (Of Spaans in Spanje? Italiaans in Italië?) Kijk eens op de website van Tricolore.