Een olifant, sletten en de kerstman

Net als iedereen denk ik graag terug aan mijn reizen, en kan ik met gemak - waar dan ook - opeens met een mega glimlach op mijn gezicht zitten omdat ik aan het een of ander dacht. Nu zijn het echter niet de must-see's die mij achteraf het meeste plezier aan een reis bezorgen. Nee, ik ben fan van details. Van dingen die niet standaard inbegrepen zitten bij de reis - of in elk geval niet voor iedere toerist hetzelfde zullen betekenen. En juist voor die dingen heb ik hier nog niet echt een plekje, merk ik. Dus daarom roep ik een nieuwe "categorie" in het leven! Waarin ik telkens kort drie fijne, grappige of leuke herinneringen deel.

Een olifant

Jaipur (India), maart 2008

Op een van onze laatste dagen in India - net nadat ik geschopt was door een kameel en niet meer fatsoenlijk kon lopen, dus ik wilde/durfde eigenlijk niet - namen we de olifant naar Amber fort. We zaten niet op de rug maar in zo'n bakjes en dat was best lastig, vooral omdat het meisje naast me als een gek wiebelde. Niet gek dus dat mijn zonnebril opeens viel en ik heel even een "ja hallo, niks gaat nog goed"-momentje had. Inderdaad maar héél even, want de man die onze olifant bestuurde zei "wait", lachte en toen kwam mijn zonnebril in de olifant z'n slurf terug! Het blijft m'n favoriet(, en het blijft stom dat ik geen foto heb).

Sletten

Bergen (Noorwegen), juli 2009

Op zomercursus in Noorwegen vier jaar geleden namen wij elke dag de bus van onze flat naar de universiteit in het centrum. De bus met eindbestemming Sletten, was dat. De eerste was het natuurlijk hilarisch (en een béétje gek) om in te stappen, maar elke dag weer - vier weken lang, bleef het grappig om de mevrouw door de intercom sletten te horen zeggen alsof het een super normaal woord is. Dat is het natuurlijk ook, maar toch. Nóg leuker werd het echter toen we de bus eens helemaal toen het eindstation namen, en zomaar in Sletten waren. Daar heb je niet alleen Sletten senter (winkelcentrum), maar ook Sletten tannlege (tandarts), Sletten kirke (kerk) en - mijn favoriet: Slettebakken (een straat die bergop gaat, bakke = heuvel).

De kerstman

Ljubljana (Slovenië), mei 2011

Toen ik twee jaar geleden naar Ljubljana ging vroeg een vriendin van me - Marloes - van tevoren of ik geen pakketje mee kon nemen om te bezorgen bij een vriendin van haar die op dat moment in Ljubljana woonde. "Ik heb een foto van haar huis, en als je dat niet kunt vinden kan ik altijd nog haar adres vragen?" zei ze. Het leek me een béétje onmogelijk, zomaar een huis vinden... maar mijn Sloveense vriendin Urška kent Ljubljana schijnbaar écht heel goed en wandelde er zo naartoe. Met als resultaat dat we binnen no-time in Aafkes kamer stonden en het pakketje op haar bureau legde, omdat ze zelf niet thuis was. Ik heb me nog nooit zo'n kerstman (of eigenlijk Sinterklaas, maar ja, het moest in het Engels) gevoeld.

  ❊ Heb jij nog een leuke reisanekdote om met mij te delen? ❊