17 maanden in plekken // Een tipje van de sluier

Wat jullie allemaal hebben gemist - en waarover ik in de toekomst dus sowieso ga schrijven?

Eind juni 2014 stapte ik met een enkeltje op het vliegtuig en verhuisde naar Oslo.



Ik nam de trein naar Noord-Noorwegen en ging weer naar Træna(festivalen).

Na (een halve) juni, juli, augustus, september, oktober, november, december, januari, februari, maart, april, mei, juni, juli, augustus, september en oktober: Hoi!

De laatste keer dat ik hier schreef was ik 24, stond op het punt om naar Oslo te verhuizen en had mijn masterscriptie net ingeleverd, maar nog geen diploma op zak. Het mogen schrijven voelde als moeten, mijn passie lag niet meer bij de reisjournalistiek en ik was liever waar ik was in plaats van met mijn gedachten ergens honderden kilometers verderop.

Nu ben ik terug, denk ik.

Ik ben nu 26, al bijna anderhalf jaar in het bezit van een Master in de Journalistiek en na een jaar in Oslo ook weer terug in Nederland. Na jaren in Utrecht te willen wonen noem ik mijn favoriete Nederlandse stad nu eindelijk thuis, ik schrijf nog veel, zit zelfs twee dagen per week op kantoor (op de redactie van Tipster als redacteur Utrecht!) en vertaal ook nog altijd. De grootste verandering is denk ik dat ik wat minder weg verlang, minder weg ben ook. Maar dat betekent niet dat ik niks moois zie, ontdek of meemaak. Meer dan ooit wil ik verhalen vertellen, ogen openen en mensen inspireren - ver van huis, maar vooral ook dichtbij.

Dus daarom: hoi, en bedankt voor het wachten. Of misschien juist fijn dat jullie tijdens mijn stilte toch jullie weg hierheen gevonden hebben. Het heeft me verrast hoeveel reacties er nog binnen kwamen, hoeveel pageviews en nieuwe volgers ook. Om Marloureist 2.0 (haha!) gelijk maar goed te vieren: Wat willen jullie weten over die 17 maanden dat ik niet schreef? Welke plekken ik bezocht? Wat me het meest verraste? Wat de mooiste foto is die ik heb genomen? En verder?

Tot snel,
❤


(Ingeborg maakte deze foto. Natuurlijk in Oslo.)

Doei, voor nu.

Iets meer dan een jaar oud is Marloureist nu en waar de verhalen gedurende de eerste maanden zonder moeite uit mijn vingers stroomden en ik met liefde alles deelde wat ik delen kon, gaat dat sinds begin dit jaar eigenlijk alles behalve vanzelf. Ik dacht dat het mijn masterscriptie was, maar nu die ingeleverd is en ik weer rustig adem kan halen blijkt de motivatie nog altijd ver te zoeken. Misschien omdat ik ontdekt heb dat ik me toch niet (enkel) op de reisjournalistiek wil richten, misschien omdat ik wil zijn waar ik ben en niet in gedachten ver weg of misschien wel om heel andere redenen. Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik deze blog nu niet kan geven wat ik wil, dus vandaar een afscheid. Misschien voor even, misschien voor altijd. Alles blijft in ieder geval online staan en ook voor vragen mogen jullie natuurlijk blijven mailen. Bedankt voor alle lieve reacties, bedankt voor het lezen. ❤

En voor wie me zou gaan missen, ik ben nog altijd hier:
instagram / twitter / blog

to do: Hong Kong

Ik was er in de lente van 2014.

Ik wist het eigenlijk al, maar in Hong Kong werd het wel heel erg duidelijk: ik ben geen stadsmeisje en ik ben geen warm-weer-meisje. En ik kreeg een voedselvergiftiging en voelde me er alles behalve thuis, dus Hong Kong was (zacht uitgedrukt) "niet helemaal mijn ding", maar toch heb ik tips. Mocht ik ooit terug gaan, dan staan deze vijf dingen namelijk in elk geval weer op mijn lijstje:


1. Slapen in Mei Ho House. Het Mei Ho House is een hostel in het allereerste public housing-gebouw in Hong Kong. Het is - in tegenstelling tot de andere hostels, van wat ik heb gehoord - enorm schoon en netjes, elke kamer heeft een eigen douche en ontbijten doe je in het restaurantje wat bij het hostel hoort en echt ontzettend leuk is. Bovendien kun je kiezen uit Western style, Chinese style en Hong Kong style-ontbijt - enorm luxe na al die geroosterde boterhammen met aardbeienjam die ik in de Koreaanse hostels at. Hoe dan ook: Mei Ho House is een aanrader, vooral ook omdat het zelfs haar eigen postkantoor (!) (met eigen zegels!) heeft. Ja, dan heb je me.

Oslove ❤ ❤ ❤

Ik was er afgelopen weekend, dus in de lente van 2014.



Eindelijk was ik weer in Oslo. Of beter gezegd: eindelijk was ik weer in lente-Oslo. Niks beat lente-Oslo, als je het mij vraagt. Want waar ik op weg naar Schiphol mijn jas echt nodig aan moest - in Oslo heb ik hem geen seconde gedragen. Gewoon zomerjurkjes en blote benen. (Al zijn de foto's hierboven van onderweg en 's avonds, dus tja, haha.)

Gedurende de vier dagen deed ik niet veel meer dan bijkletsen met vriend(inn)en, thee drinken, mijn stadsgidsje en plattegrond niet gebruiken (want ik weet ondertussen dus echt bijna overal de weg, hurra!), naar de rommelmarkt gaan, heel veel in het park zitten en picknicken en pølser eten en perencider drinken. En nee, dat vond ik alles behalve erg. Want daarnaast bezocht ik ook een kamer en die ga ik deze zomer (onder)huren! Dus nog geen 12 uur nadat ik weer thuis was boekte ik een nieuw ticket, een enkele reis dit keer.

Dus ja: over drie weken woon (!) ik in Oslo (en dan beloof ik jullie betere foto's dan deze van mijn iPhone). (!!!!!!!)

Mmmmmmm? (!!) Zuid-Korea en Hong Kong in eten

Ik was er in de lente van 2014.

Eten is net zo belangrijk als ademen (oké, bijna) en dus is dat op reis steevast een hoogtepuntje van de dag. Zowel in Korea als Hong Kong moest ik klungelen met eetstokjes - tip: dat wordt een stuk makkelijker met elastiekje!, was het eten een stuk pittiger dan ik gewend ben en at ik veel meer warm dan normaal, maar toch ook echt zo lekker.

Dus bij deze, een overzicht van wat ik at. Lekker en niet (zo) lekker - en heel lekker (❤).


Bibimbap / 비빔밥: ❤
De Koreaanse keuken bevat vrij veel vlees, maar bibimbap is geheel vegetarisch én het wordt met een lepel gegeten. Double score!, dus. Het is eigenlijk simpelweg een kom rijst met heel veel groenten (en vaak een ei) er bovenop, wat je geheel door elkaar mixt voor je het gaat eten. En meestal krijg je er een stuk of tien extra gerechten bij, zoals eigenlijk bij elke Koreaanse maaltijd. Veel is pittig en veel is ook heel lekker, maar die gele rondjes (gepekelde radijsjes) zijn het allerbeste.


Bingsu / 빙수: ❤
Oké, nee, het aller áller beste is bingsu. Ik heb zo'n spijt dat ik er "maar" vier heb gegeten en niet de variaties met watermeloen of Oreo heb geprobeerd, maar oh - mijn - god. 빙수. Geschaafd ijs, gepimpt met allerlei smaakjes en dingetjes. Van links naar rechts en boven naar beneden: semi-traditionele bingsu met red beans en citroen, aardbeienbingsu met cornflakes en gewoon ijs en een schattig lepeltje, groene thee bingsu met red beans en noten (mijn favoriet) en traditionele bingsu met rijstcake, amandelen en melk-achtige saus. Ja, mijn grote droom is bij deze dat er zo snel mogelijk een Korean dessert-bar opent in Nederland.

Alleen reizen, hoe was het?

Ik reisde alleen in de lente van 2014.

Heel april (en een klein beetje van mei) was ik dus in Zuid-Korea en Hong Kong, helemaal alleen. Er waren mensen die dit een beetje gek vonden ("Waarom ga je alleen?"), terwijl anderen het eigenlijk een vanzelfsprekendheid vonden ("Iedereen reist tegenwoordig alleen" en "Marlou is al zo vaak alleen weg geweest"). Toch was dit de eerste keer dat ik écht alleen reisde - normaal slaap ik namelijk bij vrienden die ter plekke wonen of neem ik deel aan een (zomer)cursus of vrijwilligersproject. Maar nee, bang ben ik nooit geweest. En spijt heb ik ook niet.

De grootste reden voor mij om alleen te reizen? De vrijheid. Ik ben altijd al vrij op mezelf geweest. Niet dat ik het niet fijn vind om mensen om me heen te hebben, in tegendeel zelfs, maar ik vermaak me ook prima alleen. Daarbij heb ik verschillende vrienden verspreid over Korea wonen, waardoor het niet helemaal voelde alsof ik écht alleen ging, en ken ik simpelweg niemand die ik én mee naar al die vrienden zou willen slepen én waarmee ik een maand lang mee op zou kunnen trekken zonder dat er (kleine) ergernissen ontstaan. Denk ik. Hoe dan ook: het was prima zo.

Een maand lang in m'n eentje, een maand lang alleen maar selfies nemen (of toch niet)

Elke dag verzon ik een plan voor mezelf, zonder rekening te houden met mensen die ik misschien zou ontmoeten(, want mocht dat gebeuren dan was daar vanzelf tijd voor natuurlijk, niks moest). Meestal had ik een ochtend- en middagprogramma, vaak een plek (een bezienswaardigheid, museum, park of winkeltje) die ik wilde zien en soms een cafeetje. Anders zocht ik die altijd rond lunchtijd, om even te eten en mijn reisdagboek of kaartjes te schrijven. 's Middags hetzelfde verhaal, voor ik terugging naar het hostel om te zien of daar iemand was om mee te eten of 's avonds iets leuks mee te doen. Anders wandelde ik alleen wat rond of schreef gewoon heel veel(, maar dat gebeurde eigenlijk zelden).

Best gek eigenlijk hoor - in Nederland ga ik helemaal niet zo makkelijk in m'n eentje uit eten, maar hier was het geen probleem. Vooral ook omdat eten natuurlijk gewoon moet, je niet dag in dag uit streetfood kunt eten en het bovendien stukken goedkoper (!) was dan eten kopen in de supermarkt en het in de hostelkeuken klaarmaken.

Een donderdag in Seoul, van 9 tot 22

Ik was er in de lente van 2014.

Op mijn persoonlijke blog deed ik het wel vaker, al lang voor het tijdperk van de plogs: een 'efit' plaatsen. De naam staat voor ett foto i timmen, wat Zweeds is voor 'één foto per uur' en afkomstig van een van de grootste Zweedse blogs, Niotillfem. Je maakt dus simpelweg (ongeveer) een foto per uur en om jullie eens te laten zien hoe mijn dagen in Korea er gemiddeld zo'n beetje uitzagen, besloot ik de allerlaatste dag eens helemaal goed vast te leggen. Dus: donderdag 1 mei 2014, in Seoul, Zuid-Korea.



9.00 - Hoewel ik, vanwege de lange terugreis, lang (dat is relatief) wilde slapen, werd ik wakker van de zon (!!!). Ik draaide me een halve keer om, ging toch naar de wc en toen ik uit het raam keek en dit zag... ging ik m'n bed dus echt niet meer terug in.

10.00 - Hostelontbijt staat in Korea gelijk aan brood-wat-enkel-smaakt-als-je-het-roostert en aardbeienketchup... Meestal had ik zelf yoghurt en/of fruit gekocht, maar omdat ik het misschien nog zou gaan missen (nee hoor) ging ik er toch voor. Ik bladerde eindelijk door het boekje waar ik al langer door wilde bladeren en concludeerde (gelukkig) dat ik alles wat ik wilde zien heb gezien.



11.00 - 12.00 - De ochtend kon dus evengoed een beetje rustig beginnen. Ik sla nog snel wat sokken in (sokken zijn leuk én goedkoop in Korea; voor die op de foto betaalde ik omgerekend nog geen vijf euro!), ga terug naar m'n hostel en pak een beetje in, schrijf m'n reisdagboek bij en klets met de (Noorse) medewerker, die na twee weken een beetje als een huisgenootje voelt.