Trænafestivalen 2013: wind en... (wal)vis.

Ik was er in de zomer van 2013 (en schreef dit artikel eigenlijk voor Nordic Vibes, maar dit is een aangepaste versie)

. . .

Ik ben fan van Noorwegen, muziek én natuur en dus stond Trænafestivalen al een x-aantal jaar op mijn verlanglijstje. Træna is een eiland op zo'n duizend kilometer ten noorden van Oslo, op minimaal twee uur varen van het vasteland en nét onder de poolcirkel. Eens per jaar ruilt de kleine eilandengroep haar rust en stilte voor drie dagen feest en festival. Het aantal mensen is er dan plots verachtvoudigd en er zijn meerdere plekken waar je dan je bier kunt drinken dan enkel in dat ene café aan de haven.

Oké, ik weet niet hoe Træna is zonder festival. Hoe het er is zonder al die mensen op bergschoenen en in wollen truien en regenjassen. Zonder drie podia, gele welkom!-vlaggen en (half in elkaar gezakte) partytenten. Zonder de rode houten huisjes - waarin zich de wc's (echte wc's!) bevinden, zonder festivalrestaurant Fishy Fishy NamNam en zonder avonden gevuld met fijne concerten... Maar ik weet wel dat Træna mét dat alles heel erg mooi is. En fijn, en leuk, en gezellig.

Træna op z'n gewoonst: een klein, fijn, stil, rustig eiland

Velkommen til Havfolket! Welkom bij het volk van de zee!

Wat ik wél weet, is dat Træna best afgelegen ligt en je er dus niet zomaar komt. Ons kostte het - vanuit Trondheim - een treinreis van vijf uur, een uur in de hobbelende bus, een uur wachten en nog eens twee uur op de regionale boot, naar Træna.

Wanneer na die – toch wel lange – reis opeens de spitse rotsen (die je al zo vaak op foto’s hebt gezien) tevoorschijn komen, dan begint het echt. De euforie verspreidt zich over de hele boot, de laatste blikjes bier en cider worden snel leeg gedronken en de boot meert aan op Husøya, het grootste eiland. Hier bevindt zich zowel het festivalterrein als de camping, als de gewone huizen en het centrum (met supermarkt, festivalmarkt, het café en zelfs een ruimte met jacuzzi en massage (!)). Daarnaast kent Husøya een tiental schattige houten huisjes, ontelbaar veel wilde bloemen en moerrassige stukken - precies daar waar onze tent stond, natuurlijk. Maar dat is allemaal deel van het avontuur. Net als de wind en (helaas) de regen.

"Træna is gewoon Træna, het valt nergens mee te vergelijken"

Toch mocht dat slechte weer de pret niet drukken, want Træna is wél even mooi (Noors) festival van het jaar en bovendien het festival met de enamooiste locatie ter wereld. Maar oké: in vergelijking met bijvoorbeeld Lowlands stelt het festival qua grootte weinig voor. Er is een hoofdpodium (Træna Fyr), een tent bestaande uit zeven kleine tentjes (Syv Søstre) en het tentje van het poppodium van Bodø, waar verrassingsconcerten plaatsvinden (Lillekos). Er zijn wat eetgelegenheden, een bar en een tent waar non-stop muziek is en je kunt dansen. En verder een boel voordelen, juist omdat het zo klein is: er zijn geen overlappingen in het programma en als je tegen iemand “tot morgen!” zegt, is de kans echt bijna 100% dat je elkaar de volgende dag weer ziet.

Trænafestivalen valt in elk geval op geen enkele manier te vergelijken met een ander festival waar ik ben geweest. De combinatie van de natuur, de middernachtzon, wilde bloemen naast je tent, mensen van alle leeftijden – en alle soorten, én muziek is gewoon fantastisch. ❤ De focus van het festival ligt niet op één genre, maar wel opvallend is het feit dat het aantal Noorse bands in de meerderheid is. Mijn hoogtepunten? Highasakite, Bendik, Lamark en (het Deense) Ulige Numre.

Een sfeerimpressie, gefilmd door Ranablad.no

En alsof dat nog niet genoeg was... Træna verwent haar publiek jaarlijks met drie specials: optredens in de plaatselijke kerk, een concert in de grot op Sanna en tot slot een in Petter Dass Kapellet. Door het vrijwilligerswerk wat ik deed moest ik die eerste twee helaas missen, maar Biosphere in het kapelletje boven op de berg was fantastisch. Vooral omdat je dus om 3 uur ‘s nachts in het licht naar de middernachtzon kon kijken (als je helaas geen plek meer had in de kapel). En oké, een minpuntje: het eten op het festivalterrein sucks: ze hebben alleen vis, en walvis. Niet heel fijn voor de vegetariërs of mensen met visallergie onder ons.

Hoe dan ook: ik weet bij deze wat ik het tweede weekend van juli 2014 doe. Dan reis gewoon weer naar Træna – hoeveel treinen, bussen en boten daar ook aan te pas moeten komen. Zie ik je daar?

Het kapelletje (en de mensen op de heuvel) tijdens Biosphere, om drie uur 's nachts.