"Ben je nou al in Korea geweest, Marlou?" (Nee, nog steeds niet)

Toen ik las over deze wedstrijd op Worldticketcenter.nl - dé site om tegen een lekker prijsje je vliegtickets te scoren - twijfelde ik geen seconde over welke bestemming ik zou schrijven: Seoul, Zuid-Korea, met stip de nummer één op mijn to visit-lijstje.

. . .

Iedereen die mij kent weet ik dat ik Korea-fan ben, zonder er ooit te zijn geweest. Het begon zo'n 3,5 jaar geleden, toen ik op uitwisseling in Trondheim (Noorwegen) voor het eerst Koreanen ontmoette. Een half jaar lang woonden wij onder één dak, at ik mee van het eten dat hun ouders in grote dozen de halve wereld over hadden gestuurd, aten we appelflappen met vanilleijs (en stukjes stroopwafel) als toetje, lachten we, dansten we en huilden we (toen we afscheid moesten nemen). Het was daar in het Hoge Noorden dat Korea voor mij niet langer meer dat "gesplitste land ergens bij China en Japan, waar ze vast ook spleetogen hebben?" was. Nee, opeens was het dat land van de lieve en vrolijke mensen, het geniale alfabet*, het lekkere eten en - als ik de foto's, verhalen en films mag geloven - super fijne en inspirerende Seoul.

*Taalnerd als ik ben moet dit erbij. Want waar ik eerst altijd dacht dat Koreaans net zo'n ingewikkelde karaktertaal is als het Chinees is dat alles behalve waar. Ze hebben eigenlijk precies een alfabet als wij! Woorden die zijn opgebouwd uit lettergrepen, klinkers en medeklinkers gecombineerd. En ja, een alfabet van 10 klinkers en 14 medeklinkers is inderdaad zo geleerd. En aangezien een deel van de woorden letterlijk vertaald is uit het Engels, kun je binnen no-time een beetje Koreaans. 바나나 bijvoorbeeld, ba-na-na. Banaan. Tof he?

"In Seoul gaan de wolkenkrabbers en de bergen hand in hand," las ik ooit eens ergens. En geloof me, daar kan ik héél goed mee leven. (foto)

Ik wil verrast worden door dingen die voor hun heel normaal zijn

Maar ook na Trondheim ontmoette ik Koreanen. In de groepjes internationale studenten die ik rondleidde in Groningen zat er altijd wel één, mijn halve klas tijdens de taalcursus in Frankrijk was Koreaans en ook toen ik als vrijwilliger werkte op IJsland waren er mensen om Popopo 뽀뽀뽀 - het "makkelijkste Koreaanse liedje dat er is", over de kusjes die je je vader en/of moeder geeft voor ze gaan werken - mee te zingen. En ja, 'po' is dan het geluid dat een Koreaans kusje maakt. (*mwah*)


Toegegeven: al deze mensen waren in Europa, enigszins gewend aan onze gewoonten en in elk geval niet wereldvreemd. Maar toch schuilde er achter al die Engelse namen weldegelijk echt Koreaantje, zoals ik ze graag noem. Twee voorbeelden:
1. Mina deelde bijvoorbeeld heel enthousiast haar zak Koreaanse chips en was extreem verbaasd dat ik na een klein handjevol al mijn flesje water leeg moest drinken. Ik op mijn beurt was verbaasd dat chips zó pittig kan zijn.
2. Op Minju's verjaardag dronk ik 소주 soju. Als kadootje van ons kreeg hij een glas half soju half bier, waarin ieder van ons een lepeltje "iets" deed, om hem te feliciteren. Citroenschil, kaneel, suiker, kleine stukjes vis (...) - vanalles ging erin. En Minju dronk het lachend en met verbazingwekkend weinig moeite op. "That's a Korean Birthday Bomb. Tradition."

Juist dat zijn de dingen die ik leuk vind aan de wereld - dat iedereen zo hetzelfde, maar tegelijkertijd zo verschillend is. En dat je die gekke dingen tóch "gewoon" kunt vinden. Zo heb ik aan sommigen Nederland al laten zien en Heayean laten steltlopen, trekdrop laten eten ("Ohhhhh, this is so good!") en laten fietsen ("Oh no, there's cars next to this bike line aaaah why are there cars?!"). Met Albert / Hoyeon at ik kroketten in Amsterdam en Euna en Justin aten friet met stokjes(, terwijl ik mijn noedelsoep naar binnenwerkte met vork en lepel). Nu is het dus hoog tijd dat zij mij eens gekke dingen laten doen, en zien, en beleven.

Nu wil ik wel eens degene zijn die verbaasd wordt door hún dagelijks leven.

En verder? Verder wil ik...

• Natuurlijk een beetje (veel) toerist spelen en dus naar de paleizen Changdeokgung en Gyeongbokgung en de boeddhistische Bonguensa-tempel. Ik wil naar Gwanghwamun en Bukchon Hanok Village - een gedeelte van de stad waar alle huizen nog traditionele Koreaanse hanoks zijn. Het schijnt er te stikken van de fijne steegjes en gezellige trappetjes, dus dat kan ik sowieso niet missen. En ik wil de bergen in! En zo'n uitzicht zien als op de foto hierboven.

links: Gwanghwamun (foto: sleepwalkingintokyo) / rechts: Bukchon Hanok Vilage (foto: sleepwalkingintokyo)

• Proberen een beetje Koreaans te praten, maar in elk geval alles proberen te lezen wat ik zie staan.
  

• Koreaans eten! De bibimbap die ik laatst in Brussel at was lekker, maar smaakt in Seoul vast nóg beter. En ik wil eigenlijk ook wel chips proberen te vinden waarbij ik niet gelijk een heel flesje water leeg hoef te drinken.

• Vers fruit en Koreaanse snoepjes kopen op een markt, om vervolgens in één van de vele parken te picknicken. (Je schijnt daar overigens ook goed te kunnen fietsen én er zouden fitnessapparaten in de buitenlucht zijn... dus misschien moet ik die ook maar testen.)

• Vanuit de drukke stad het trapje aflopen naar beneden, naar Cheonggyecheon: een lange beek die midden door de stad stroomt. Ik zag hem voor het eerst op het filmfestival van Trondheim, waar ik samen met een Koreaantje naar Café Noir / Kape Neuwareu ging. Ik weet niet of het gaat, maar als het gaat zou ik de hele beek volgen - en elke keer dat er stenen zijn om naar de andere kant te "springen", zou ik dat doen.

Vanaf die snelweg hier kun je dus naar beneden, en dan ben je zomaar bij Cheonggyecheon! (foto's: Ina)

• Karaoke zingen!

• Uuuuurenlang rondslenteren, tot m'n voeten pijn doen. Ik zou naar de huizen kijken en de mensen, de graffiti (die er zo fijn veel schijnt te zijn) en neuzen in leuke winkeltjes (en waarschijnlijk te veel leuke kaartjes en briefpapier en telefoonhoesjes mee naar huis nemen). Vooral Hongdae schijnt daar geschikt voor te zijn, dus daar wil ik naartoe.

• En natuurlijk wil ik doen wat ik het allerbeste doe: thee drinken en (Koreaanse) taartjes eten. Om hopelijk te kletsen met locals (en nieuwe fijne tips te scoren), nieuwe taartjes te proberen, m'n voeten te laten rusten en vooral ook mijn reisdagboek schrijven en kaartjes voor thuis.

links: street art in Ihwa-dong(, waar dat schijnbaar altijd is!) (foto: sleepwalkingintokyo) / rechts: schattig cafeetje (foto: sleepwalkingintokyo)

Ik wil gewoon graag naar Seoul !

En als het even kan zou ik met de trein verder willen naar Busan, om vanuit daar de boot te nemen naar Jeju island... Dat ziet er namelijk uit als een sprookje. Maar, toegegeven: dat is Seoul ook al. Een sprookje, en in elk geval mijn grootste reisdroom.

  ❊ Welke stad zou jij heel graag eens willen ontdekken? ❊