28.5.14

Alleen reizen, hoe was het?

Ik reisde alleen in de lente van 2014.

Heel april (en een klein beetje van mei) was ik dus in Zuid-Korea en Hong Kong, helemaal alleen. Er waren mensen die dit een beetje gek vonden ("Waarom ga je alleen?"), terwijl anderen het eigenlijk een vanzelfsprekendheid vonden ("Iedereen reist tegenwoordig alleen" en "Marlou is al zo vaak alleen weg geweest"). Toch was dit de eerste keer dat ik écht alleen reisde - normaal slaap ik namelijk bij vrienden die ter plekke wonen of neem ik deel aan een (zomer)cursus of vrijwilligersproject. Maar nee, bang ben ik nooit geweest. En spijt heb ik ook niet.

De grootste reden voor mij om alleen te reizen? De vrijheid. Ik ben altijd al vrij op mezelf geweest. Niet dat ik het niet fijn vind om mensen om me heen te hebben, in tegendeel zelfs, maar ik vermaak me ook prima alleen. Daarbij heb ik verschillende vrienden verspreid over Korea wonen, waardoor het niet helemaal voelde alsof ik écht alleen ging, en ken ik simpelweg niemand die ik én mee naar al die vrienden zou willen slepen én waarmee ik een maand lang mee op zou kunnen trekken zonder dat er (kleine) ergernissen ontstaan. Denk ik. Hoe dan ook: het was prima zo.

Een maand lang in m'n eentje, een maand lang alleen maar selfies nemen (of toch niet)


Elke dag verzon ik een plan voor mezelf, zonder rekening te houden met mensen die ik misschien zou ontmoeten(, want mocht dat gebeuren dan was daar vanzelf tijd voor natuurlijk, niks moest). Meestal had ik een ochtend- en middagprogramma, vaak een plek (een bezienswaardigheid, museum, park of winkeltje) die ik wilde zien en soms een cafeetje. Anders zocht ik die altijd rond lunchtijd, om even te eten en mijn reisdagboek of kaartjes te schrijven. 's Middags hetzelfde verhaal, voor ik terugging naar het hostel om te zien of daar iemand was om mee te eten of 's avonds iets leuks mee te doen. Anders wandelde ik alleen wat rond of schreef gewoon heel veel(, maar dat gebeurde eigenlijk zelden).

Best gek eigenlijk hoor - in Nederland ga ik helemaal niet zo makkelijk in m'n eentje uit eten, maar hier was het geen probleem. Vooral ook omdat eten natuurlijk gewoon moet, je niet dag in dag uit streetfood kunt eten en het bovendien stukken goedkoper (!) was dan eten kopen in de supermarkt en het in de hostelkeuken klaarmaken.





Maar eerlijk is eerlijk, soms heb ik me ook gruwelijk alleen gevoeld:

  • De allereerste middag was ik eigenlijk veel te moe om iets te gaan doen, maar ik moest en zou winnen van de jetlag en dus niet direct gaan slapen (ook al was dat precies waar ik zin in had, na een vlucht van zo'n 16 uur en een tijdsverschil wat er precies voor zorgde dat ik de nacht oversloeg). De kersenbloesem bij Yeouido zou mooi zijn en aangezien mijn kamergenootje niet mee wilde, ging ik alleen. Het ging prima met de metro en ik vond de weg zonder problemen, maar toen ik daar in het gras zat, uitkeek over de Han rivier, de skyline van Seoul en de mensen die gezellig kletsend in hun tentjes zaten te genieten wilde ik alles en iedereen vertellen hoe gaaf ik het vond dat ik nu eindelijk in Seoul was, maar er was niemand en wifi werkte niet en toen vroeg ik me alleen nog maar af hoe ik er in godsnaam op was gekomen om helemaal alleen te gaan. Om een HELE MAAND (!) alleen te gaan, enzo.

  • Ik ging naar Gyeongju, een klein stadje wat op zich vrij toeristisch is, maar toch niet toeristisch genoeg. Daar kwam ik achter toen niet Bulguksa ("Korea's mooiste tempel", volgens d'n LP), maar ik de grootste attractie was. Iedereen wilde met me op de foto, iedereen zat - al dan niet ongevraagd - aan mijn blonde (?!) haar, iedereen wilde Engels oefenen en kletsen over 'Kussedink' (Guus Hiddink dus) en nuja, ik werd eigenlijk gewoon geen seconde alleen gelaten. Toen ik een ijsje at viel dat zelfs op de grond omdat een Koreaans jongetje aan mijn staart trok (?!)... Gelukkig was hij verder heel schattig, maar oh mijn god, ik had zo graag een reisgenoot gehad die paar uur.

  • In Hong Kong zat ik met twee Hong Kongse vrienden in de (veel te volle) tram. "Bij de volgende halte gaan we eruit!," zeiden ze, dus bij de volgende halte snelde ik me mooi de tram uit. Ik had hun niet meer gezien, maar ja, het is toch druk, dacht ik. Mooi niet dus. Ze zaten er nog in (?!) en ik stond op een plek die ik niet eerder had gezien, zonder bordjes, zonder wifi en zonder plattegrond. Zonder telefoonbereik ook, dus bellen zat er niet in. Hui-len.

  • Maar het allerhardst en meest huilde ik toen ik van Hong Kong terug naar Seoul vloog. Of ja, dat dacht ik. Ik had namelijk een overstap in Shanghai en aangezien mijn eerste vlucht vertraagd was, zag ik het vliegtuig naar Seoul voor mijn neus opstijgen. Zonder mij erin, dus. Er was geen nieuwe vlucht, ik moest naar de balie op het vliegveld (lees: aan de andere kant van de immigratie, waar je zonder visum voor China niet heel makkelijk naartoe wandelt) en uiteindelijk naar een hotel in Shanghai op 40 minuten taxi (die ik zelf moest betalen) van het vliegveld. Ze wilden me voor een compleet verkeerde wisselkeurs Yen aansmeren en ik probeerde maar te regelen dat ik gewoon op het vliegveld mocht wachten, maar niemand sprak Engels. Niemand verstond me, niemand begreep me en ik werd strontchagrijnig van het feit dat mensen dan maar gewoon Chinees tegen me praatten (?!). Op een internationaal vliegveld, hallo.



En ook: een maand lang alles behalve alleen zijn


Maar het loste zich altijd op. Alles kwam goed, zoals altijd alles goed komt, en als ik een lijstje zou maken van momenten waarin ik me super gelukkig en vrolijk en fijn voelde, zou die minstens tien keer zo lang zijn. Zo kwam ik na Yeoudo terug in een hostel vol met gezellige mensen met wie ik tot diep in de nacht kletste (yes, fighting the jetlag!), kletste ik in Gyeongju ook met een lief Koreaans meisje wat me vervolgens de rest van de middag door het minder toeristische centrum rondleidde, vond ik de weg terug naar mijn Hong Kongse hostel en had ik plots een lief kamergenootje om 's avonds de stad mee te ontdekken (mét plattegrond) en kreeg ik knuffels van een wildvreemde, lieve, Duitse mevrouw met blonde krulletjes op het vliegveld van Shanghai.

En ik ontmoette nog zoveel meer lieve mensen, zag zoveel meer mooie plekken en deed zoveel meer fijne dingen, waarover ik snel meer zal schrijven. Maar voor nu: het is waar hoor, wat ze zeggen. Alleen reizen is soms eng of spannend of simpelweg alleen, maar het is ook heel fijn, heel handig (want: je kan precies doen wat jij wil doen!) en heel gezellig (want: je bent nooit alleen!). En, hier komt het cliché wat je vast al op duizend andere blogs hebt gelezen, maar wat gewoon echt waar is: ik heb nog nooit zoveel (onverwacht) gezellige gesprekken gehad als de afgelopen maand, nog nooit zó veel lieve mensen ontmoet en me nog nooit zo niet-alleen gevoeld, zelfs als ik alleen was.


  ❊ Wat zijn jouw ervaringen met alleen reizen? Of zou je het eens willen proberen? ❊




25 opmerkingen:

  1. Wauw, wat een mooi eerlijk bericht. :')

    Alleen reizen heb ik nooit echt gedaan, hoewel plannen er wel altijd waren/zijn. Er was namelijk altijd wel iemand die mee wilde, of er kwam iets anders tussendoor. Of ik durfde niet. Ik vond het al knap van mezelf toen ik naar Parijs reisde om een vriendin te bezoeken en toen 's avonds in haar lege appartementje mijn spullen dropte en om tien uur 's avonds te voet haar cafeetje in Montmartre ging zoeken.

    *Mijn droom is om een keer een trektocht door de bergen te maken, in mijn eentje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maar dat is ook echt wel knap, vind ik. Een trektocht door de bergen zou dat al helemaal zijn en echt supermooi ook. En zoiets wat ik niet zou durven - ik vind alleen zijn prima, maar heb toch ook graag mensen om me heen, en in de bergen ben je echt echt echt alleen. Maar tegelijkertijd: alleen met de bergen, wauw. <3

      Ik hoop dat je het ooit durft.

      Verwijderen
  2. Wat leuk om te lezen! Herkenbaar ook! Wat je zegt, uiteindelijk komt het allemaal goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb het nog nooit gedaan en denk ook niet dat ik het ooit zal doen. Ik ga altijd met mijn vriend op reis. Wij willen allebei hetzelfde en bij hem kan ik ook rustig gewoon 'stil' zijn en genieten, zeg maar. Ik vind het wel heel knap en goed dat je alleen bent gegaan. Het lijkt me super spannend en eng, maar je krijgt er veel moois voor terug!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat klinkt heerlijk, dus ik begrijp je helemaal :) Had ik iemand waarbij ik zo (en vooral ook: zo lang) mezelf zou kunnen zijn, zou ik ook niet alleen gaan.

      Verwijderen
  4. Volgens mij weet je het al, maar ik ga het toch vertellen. Ik vind alleen reizen heel fijn, lekker zelf beslissen wat ik wil gaan doen, niet altijd rekening hoeven houden met een ander. Maar die andere kant herken ik ook. Af en toe is het gewoon fijn als je samen met iemand kan lachen of oh en ah kan roepen bij iets moois. En dan is het gewoon stom dat je dat niet kunt delen, ook als het via what's app is want dat is gewoon anders. '
    Toen ik twee weken terug in Berlijn was merkte ik hoe fijn ik alleen reizen vind. Zo'n grote groep (70) medestudenten is natuurlijk heel leuk, maar man o man wat verlangde ik af en toe naar rust.
    Okee, dit is een volkomen onsamenhangend stukje. Sorry :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien een beetje onsamenhangend, maar ook volkomen te begrijpen hoor! Ik herken me er wel in, in ieder geval :)

      Verwijderen
  5. Haha ja ik herken het enorm. In NL ga ik ook niet snel uit eten, maar als je op reis bent kun je soms niet anders. Als ik op project ben in Amsterdam en ik wil heel graag ergens eten waar mijn collega's niet willen eten ga ik gewoon alleen. Boekje of tijdschriftje erbij en niks aan het handje :D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, in andere steden kan ik het inderdaad ook! Met boek of tijdschrift maakt het inderdaad al snel een heel verschil - ik schreef vaak in mijn reisdagboek tijdens het (wachten op het) eten :)

      Verwijderen
  6. Mooi en eerlijk verhaal :) Herkenbaar ook. Ik heb veel alleen gereisd maar tegenwoordig eigenlijk altijd samen. Vind het toch fijn om ervaringen te delen met iemand.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je :) En ja, daar verheug ik me inderdaad ook op.

      Verwijderen
  7. Wat een leuk artikel dit, hier heb ik wat aan. Na mijn studie wil ik naar Nieuw-Zeeland, Australië en / of Zuid-Oost Azië, ook alleen, oa om mezelf te leren kennen etc. Maar ik vind het stiekem zo eng, omdat ik bang ben dat ik niemand ontmoet en niemand mij leuk vindt. Maar overal lees ik hoe geweldig het is! Dus ik wil het wel heel graag proberen

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeker doen! Overal zijn mensen, en iedereen is leuk :)

      Verwijderen
  8. Wat een heerlijk artikel om te lezen, zowel de voordelen als nadelen, maar zo te zien heb je vermaakt. Respect hoor, ik durf het zelf niet zo goed, je moet zo opletten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah, dank je :)
      En hoe bedoel je, opletten? Ik heb me nog nooit ergens zo veilig gevoeld als in Korea, dus moet zeggen dat ik eigenlijk geen seconde meer oplettend geweest ben dan normaal.

      Verwijderen
  9. Vorig jaar ben ik 4 dagen alleen naar Barcelona gegaan en ik vond het heerlijk. Dus eigenlijk kijk ik stiekem al uit naar mijn volgende alleen-reisje. Alleen, toen mijn telefoon gestolen werd en ik plots geen wekker, klok, communicatiemiddel met het thuisfront,... meer had, toen heb ik met wel even alleen gevoeld. Verder: love it!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ahhhh, nachtmerrie inderdaad! Daar zou ik ook niet vrolijk van worden.

      Verwijderen
  10. Ik genoot zo van al je Instagram updates, en wacht vol spanning op al je posts! Heerlijk artikel. En heel tof. Genieten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aw, dank je Laura! :) Ik hoop snel aan het schrijven te kunnen gaan.

      Verwijderen
  11. Dat met de volle tram had ik bijna één keer mee gemaakt.. Maar eerder dat ik niet eruit kwam en dat iedereen al buiten stond haha. En wat een slechte service van de mensen op Shanghai airport! Maar waarom vloog je niet direct naar Seoul? (goedkoper waarschijnlijk haha) Ik had een keer 12 uur delay.. gelukkig konden we gratis met de bus naar een hotel.

    Ik zou het echt ooit willen proberen alleen reizen! :D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, scheelde inderdaad nogal flink in de prijs om via Shanghai te vliegen.

      Verwijderen
  12. Fijn artikel om te lezen!
    Zelf zit ik er ook aan te denken om een half jaar alleen te gaan reizen. Ik vind het echt een heel spannende gedachte. In Nederland doe ik bijna nooit wat alleen, maar eigenlijk is het ook wel weer heel fijn. Ik zou er in het buitenland veel minder mee bezig zijn. Maar toch, het lijkt me af en toe ook behoorlijk eenzaam.

    Maar als je het nooit probeert, weet je het ook niet he :).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is zeker waar! Lijkt me een heel toffe ervaring, zo lang - maar ook niet helemaal mijn ding, een maand was voor mij wel genoeg :)

      Verwijderen
  13. Alleen reizen geeft je de kans om de lokale mensen echt te leren kennen, leuk dus! Al hangt het wel af van het land in kwestie, in sommige landen is men echt een stukje gezelliger :) Groetjes van een mede-blogger! http://www.marijeblogt.nl/category/travels/

    BeantwoordenVerwijderen