7.8.13

!ncredible !ndia

Ik was er in het voorjaar van 2008.

De Taj Mahal en een derde van onze school - de rest paste er namelijk niet meer op
De eerste en enige keer (tot nu toe) dat ik buiten Europa was, was tijdens de reis van mijn folkehøgskole, naar India. Ik was 18 en had nog nooit gedroomd van de Taj Mahal, olifanten en kamelen. India stond ook niet op het lijstje landen die ik graag wil zien, maar toen ons schoolreisje (!) die kant op stond gepland en ik op een formulier 'ja, ik ga mee' of 'nee, ik blijf thuis' aan moest vinken ging ik natuurlijk voor 'ja'. En dus stond ik enkele maanden en acht uur vliegen later opeens in Delhi.

Die eerste minuten in India wist ik niet waar ik moest kijken, wat ik moest doen, of ik het beste wel of niet terug kon lachen naar de mensen om me heen... Ik had ook geen idee waar ik naartoe moest, want waar ík makkelijk en snel door het citizens of the EU-hokje was gekomen, stonden mijn honderd Noorse klasgenoten nog steeds in de ellenlange non-EU-rij. En ik maar wachten, en wachten, en even naar de hangwc, roepies halen, een Sultana eten en toch maar naar de schattige kindjes lachen. En nog een beetje wachten, tot de rest er ook klaar voor was en we het vliegveld konden verruilen voor het échte India.

links: in een rikshaw in Old-Delhi / rechts: op blote voeten in de Vrijdagsmoskee

Van Delhi naar Delhi


Onze reis begon dus in Delhi, waar we na een nacht in hotel met bloemetjesbehang per rikshaw van monument naar monument werden vervoerd, op blote voeten door de tempels liepen en ik genoot van het verrukkelijke naan-brood. Verder vielen me vooral het grote aantal electriciteitskabels op, het goede Engels van veel van de Indiërs en het feit dat deze wereldstad alles was behalve een wereldstad zoals ik die kende - of zoals ik ze in mijn hoofd had gevormd. Het was chaotisch en rommelig, de lucht (of de smog) was niet verstopt achter hoge wolkenkrabbers en taxi's waren in autovorm bijna nergens te bekennen. Bovendien waren de mensen donkerder dan wij, droegen ze (over het algemeen) oudere kleding en hadden ze make-up op hun voorhoofd in plaats van onder hun ogen of op hun lippen.

Alles was anders, niks was zoals thuis. En waar mijn klasgenoten druk kletsten over alle verschillen zei ik - simpelweg omdat mijn Noors niet goed genoeg was - niks, keek gewoon om me heen en genoot met volle teugen. Ik vond alles leuk, alles mooi, alles fijn en alles interessant. Ik was blij dat Delhi enkel het begin van onze reis was, en ik dus nog veel meer zou gaan zien.


Rondje India weergeven op een grotere kaart

De route:
Delhi was dus ons begin- en eindpunt, maar de overige tien dagen zaten we in kleinere - maar nog steeds grote - steden als Jodhpur en Jaipur, toeristentrekpleister Agra en kleine woestijndorpjes. Per bus reden we dus eigenlijk een wat groot uitgevallen gouden driehoek (in blauwe versie op het Google Maps-kaartje), nadat we eerst de nachttrein van Delhi naar Jodhpur namen.

Photobombing en een cultuurshock


Vanaf het moment dat we met de nachttrein Delhi uitreden kwam ik - hoppa - in de zogenaamde cultuurshock-modus. - - Selecteer maar even als je het wilt lezen, dit is wel 'heavy shit'. - - Op de sloppenwijken die we zouden passeren was ik voorbereid, maar dat er langs de spoorlijn lijken zouden liggen "omdat de familie geen geld heeft om die mensen te begraven en ze dus alleen hier kunnen dumpen" had niemand mij verteld. Al mijn reisgenoten leken binnen no time te slapen, maar ik bleef maar staren en voelde me (hoewel dat natuurlijk nergens op slaat) ontzettend schuldig. Dode mensen heb ik daarna gelukkig niet meer gezien, maar ook het "leukste spelletje voor kindjes" liet me keihard huilen. Het doel is namelijk met zo min mogelijk stenen een hond zo te bezeren dat hij gaat liggen huilen van de pijn... - - Tien dagen bleken te kort om weer helemaal over die shock te komen, maar - raar maar waar: alles went, in meer of mindere mate.

En dus heb ik ook genoten. Genoten van juist de verschillen - natuurlijk niet de verschillen tussen arm en rijk, maar wel tussen zij en wij. Dat het in India heel normaal is je vrachtwagen te versieren en keihard te toeteren als je voorbij rijdt, dat het verkeer stilvalt wanneer er een koe op straat staat, dat er überhaupt overal gewoon maar koeien lopen, dat wij voor hen net zo exotisch en interessant zijn als zij voor ons. En dat "Europese school in India!" dus zomaar de voorpagina van de krant haalde, en het bijna niet mogelijk was om een foto te nemen zonder dat deze gephotobombed werd(, haha). Ik heb genoten van de prachtige gebouwen, het lekkere eten, de vriendelijke mensen, het urenlang rijden en steeds weer mooie dingen zien...



Maar mijn allerhoogtepunt verdient zijn eigen kopje:

Osian


Gewoon een dorpje, zonder massa's toeristen, maar mét lokale bevolking en dus een schooltje. Ik zei het al een beetje, maar als ik ergens van geniet op reis is het wel het binnengluren in het dagelijks leven van de gewone mens. Dat kan door gewoon boodschappen te doen in de supermarkt of een kopje koffie te drinken in het favoriete koffiehuisje van een local, maar het liefst ga ik natuurlijk gewoon bij mensen thuis op bezoek. En kijk ik in hun keuken(kastjes), of kijk ik gewoon hoe zij doen wat ze doen.

Ik was dan ook heel gelukkig toen we tóch naar een schooltje gingen. Nog nooit heb ik zoveel gelukkige kindjes bij elkaar gezien, en zoveel trotse kindjes ook. Ze lieten ons hun schooltje zien, maakten sommetjes op het schoolbord en zongen Engelse (!) liedjes om te bewijzen hoe slim ze wel niet zijn en ze knuffelden ons, poseerden voor de camera en schreven daarna hun adres op (zodat we de foto's af konden drukken en naar ze toe konden sturen). Ik hoop dat het klopte en dat ze nu die foto's ergens op een prikbord in hun slaapkamer hebben hangen (of gewoon op de muur geplakt).

Dat zij - net als ik met mijn Indiafoto's - er af en toe eens naar kijken, en dan glimlachen vanwege de mooie herinneringen. Want hoewel reizen niet altijd alléén maar leuk is... het geeft je sowieso herinneringen, en die zijn mooi(er) te maken.

21 opmerkingen:

  1. Wauw wat gaaf dat je daar met een schoolreisje bent geweest! Haha en geweldig dat ze jullie dan oo de voorpagina van de krant zetten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een reis moet dat geweest zijn! Indrukwekkend om zulke grote verschillen te zien!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, zeker! Maar ik ben blij dát we ze in elk geval hebben gezien en niet alleen het "oh my wat is India toch mooi en fijn en fantastisch"-gedeelte, want zo is het gewoon niet...

      Verwijderen
  3. Mooie blogpost! Ik heb de tekst wel geselecteerd, maar ik heb er spijt van. Bah, heftig om dat te zien lijkt me. Wel mooi dat je in een school heb mogen kijken en dat je de foto's ook nog heb opgestuurd! :D

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jeetje, wat een bijzondere 'schoolreis'! India lijkt me een bijzonder land, maar zo anders dan bij ons dat de schok vast groot is als je er komt. Het land staat niet op mijn wishlist. Ik las ooit over een stel die op huwelijksreis naar India ging, maar ter plekke zo ongelukkig werd van het grote cultuurverschil dat het geen succes werd. Zo'n beeld heb ik er vooraf al van, dus niet mijn ding. Toch klinkt het in jouw blog erg bijzonder. Al kreeg ik het koud van de witte tekst... wat naar! Zou je nog wel eens terug gaan naar de land?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, ik denk niet dat ik ooit terug ga. Misschien als iemand vraagt of ik meega - en dan sowieso alleen in combinatie met Nepal, of als we ook verder naar het zuiden (Goa lijkt me bijvoorbeeld heel tof!) gaan - maar wat mij betreft hoeft het niet meer. Ik denk dat het bijzonder is in de zin van dat elk land en elke plek bijzonder en speciaal is, maar India is zeker niet een van mijn favorieten... en ik snap dan ook heel goed dat het niet op je wishlist staat. Wat naar ook van die huwelijksreis(, maar ik begrijp het volkomen).

      Verwijderen
  5. Jeetje wat een bijzondere reis. Heftig ook. Houden die beelden je niet nog steeds vast?
    Heb je mooie tips voor reizigers die naar India willen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, eigenlijk niet... Ik denk er natuurlijk nog wel soms aan en dan krijg ik rillingen over m'n hele lijf, maar ik heb geaccepteerd dat het daar zo "hoort" en dat het iets is dat in India zo is, en niet hier bij ons. En tips... niet echt eigenlijk. Ik vond het zoals ik al schreef héél tof om in een schooltje te kunnen kijken en we zijn ook bij mensen thuis geweest en hebben in de woestijn geslapen <3 Dat waren echt fantastische ervaringen, maar tips voor specifieke plekken of restaurantjes of cafeetjes (ha, die heb ik geloof ik niet eens gezien?) heb ik helaas niet.

      Verwijderen
  6. Wat een prachtige foto, die van die leraar in dat klaslokaal. Wauw. En wat bijzonder dat je met je school zo'n reis hebt kunnen maken. Ik herken je cultuurshock vanuit Afrika, daar heb ik ook zo'n verschrikkelijke dingen gezien en meegemaakt. Je andere vrachtwagens, toeters, bellen en hard toeteren ken ik zeker uit Azië.
    Prachtig hoe je het meest geniet van de kleinste en puurste dorpjes. Mooi geschreven, mooie foto's, koester deze ervaring!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat doe ik zeker :)
      Mijn echte foto's zijn helaas (!) verdwenen tijdens mijn harde schijf crash :(, maar ik heb een groot deel afgedrukt en dus gelukkig nog een stukje bewaard.

      Verwijderen
  7. Indrukwekkend stuk. Ik wil heel graag een keer naar India, het liefst naar Gurujat... maar voorlopig zal het er denk ik niet van komen. Geeft niet, blijf ik hier lekker lezen en dromen.
    Ik heb de tekst geselecteerd en er overigens geen spijt van, ik vind het (hoe naar het natuurlijk ook is) wel te waarderen dat je zo open en eerlijk bent, over elk land (en tegelijkertijd heel netjes van je dat een waarschuwing geeft!).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik weet niet wat Gurujat is en Google helpt niet :), maar hoewel India mij dus helemaal niet (meer) trekt snap ik ook dat mensen het willen ontdekken. Juist misschien wel omdát het zo anders is?

      En ja, tja. Ik vind het zelf ook fijn een land te zien zoals het land echt ís - misschien dat ik daarom altijd graag naar kleine dorpjes en lokale plekjes trek - en ik ben graag eerlijk... Nu is India niet zo'n land waarvan de media (en films etc) het allemaal mooier maken, maar ik heb het idee dat (reis)blogs het soms wel een beetje verheerlijken. En zo wil ik niet zijn :)

      Verwijderen
    2. Whoops, ik bedoelde Gujarat, een staat (provincie?) in India waar erg veel medisch toerisme. Het lijkt me fascinerend (en schrijnend) om dit te zien, mee te maken..

      Verwijderen
  8. Wow, wat een prachtig bijzondere reis. En heerlijke foto's ook weer!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wauw, wat een indrukwekkende reis!

    Ik vind het als leerkracht ZO bizar dat je als toerist in een school kunt kijken. Ik zie bij ons de mensen niet naar binnen stappen om foto's te maken, en als ze het wel doen, worden ze heeeeel snel weggestuurd, want we zijn hier verdorie aan het werk! hahaha =') Maar het lijkt me als toerist ook heel leuk, om het echte leven zo eens te zien idd =)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha, grappig dat je het zegt... daar heb ik echt nog geen seconde bij stil gestaan! Ik denk dat het voor hun misschien ook een les was als "kijk, buitenlanders! een andere cultuur!" aangezien zij natuurlijk niet zoveel kunnen reizen als Nederlandse kindjes? Hier zou dat dan weer sneller in de vorm van een uitwisseling gebeuren, ofzo :)

      Verwijderen
  10. indrukwekkend land en moooie foto's. Ik heb het stukje tekst geselecteerd en spijt :( omdat ik zo verdrietig word van dierenmishandeling en dan helemaal geen sympathieke gevoelens voor Indiase kindjes kan opbrengen (en dat ook weer naar vind van mezelf ;).

    Korea zal wel heel anders zijn dan India. Wanneer ga je erheen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De kindjes op het schooltje hebben alleen de hond die voorbij liep geaaid <3 dus toen was ik weer een beetje gerust gesteld, jij misschien ook? :)

      En ja, ik hoop sowieso dat Korea stukken anders is. Natuurlijk heb ik dan een hele maand om een eventuele cultuurshock te verwerken, maar ik hoop dat die kleiner of in elk geval positiever is :) Ik vertrek 1 april! (ha)

      Verwijderen
  11. dit lijkt me heel bijzonder om op die leeftijd te mogen doen. India is toch wel een cultuurschok en overal in de wereld zijn nare dingen en huilen mag.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. dit lijkt me heel bijzonder om op die leeftijd te mogen doen. India is toch wel een cultuurschok en overal in de wereld zijn nare dingen en huilen mag.

    BeantwoordenVerwijderen