4.6.13

Folkehøgskole, Folkegøyskole: de bubbel die eigenlijk alleen Noren begrijpen?

Ik was er een schooljaar, van augustus 2007 tot en met mei 2008.



Bij het begin van deze blog hoort ook het begin van mijn liefde voor reizen, lijkt me zo. Ik was 17, zag op de boot voor het eerst latte art in papa's koffie en was op weg naar negen maanden in een vreemd land met een vreemde taal en vooral een heel vreemde school: folkehøgskole, volkshogeschool. Ook wel: folkegøyskole, de leukste school die er is - leerde ik later.

Een volkshogeschool is een éénjarige school met internaat, vooral voor mensen die net klaar zijn met de middelbare school. Hoewel je geen huiswerk en geen examens krijgt, zijn er wel enkele verplichte vakken - zoals algemene lezingen, de uitstapjes naar musea en theaterstukken in de buurt en de open podium avonden (geen ramp dus). De rest van de tijd vul je echter in met vakken die je écht leuk lijken. Omdat je het leuk vindt om te doen, of omdat je het graag wil leren. Ik koos fotografie en film, maar mijn schoolgenoten waren bijvoorbeeld ook druk met surf, muziek, interieur en ouderenzorg.

"We leven in een bubbel, maar wel in de allerleukste bubbel die er is!"


78 volkshogescholen zijn er in Noorwegen. Ik koos voor Jæren Folkehøgskule, in het zuidwesten van het land, niet ver van Stavanger. Niet het mooiste deel van het land, maar wist ik veel. Het was er fijn. Ik genoot van de heuvels, de weilanden (die me deden denken aan thuis), de zee en de kleine bubbel die wij daar met z'n honderden in die vier kleine witte gebouwen - bij de enige windmolen van Noorwegen - hadden. En ik genoot van mijn gekke Noorse internaatleven.

's Ochtends hadden we ontbijtbuffet, wanneer we restelunsj (restjes lunch van de dag ervoor, inderdaad) hadden was het rennen naar de eetzaal en op zondagmiddag kregen we altijd een toetje. Voor het middageten zongen we een liedje over een vogel in de sneeuw, twee keer per week hadden we koor en eens per maand veranderde de school een hele avond in wat voor locatie dan ook (festivalterrein in de jaren '70, spookslot, piratenschip). Mijn kamer deelde ik met een meisje dat met gemak in een paar uur een muts haakt, in de gang bij de voordeur stonden meer schoenen die niet van mij waren dan wel en gek genoeg waren wij een heel jaar tevreden met dezelfde (fijne) mensen. Op school, in Stavanger en in het enige café van het dorp, The Only One. Altijd dezelfde mensen, altijd in onze bubbel. De allerfijnste die er was.

Fijne mensen maken elke plek fijn, of elke fijne plek nóg fijner.

Ondergesneeuwde tranen


Alle goede herinneringen overheersen de stomme zonder moeite. Ik weet heus nog wel dat ik het soms allemaal niet volgde, me buitengesloten en alleen voelde en baalde dat ik zelfs in mei nog geen (drukke) gesprekken kon volgen zonder moe te worden. Had ik Noors gekund was het waarschijnlijk een nóg fijner jaar geweest, maar dan had ik niet geweten dat sommige klasgenoten zo lief waren om overal post-its met Noorse woorden op te plakken, om altijd voor me te vertalen en af en toe eens een ingestudeerde - compleet verkeerde - Nederlandse (Google Translate) zin in het gesprek te gooien.

Want mocht ik die eerste dag nog verbaasd hebben gekeken toen zo ongeveer iedereen zich op een andere manier (met andere uitspraak, in ander dialect - bleek later) voorstelde - op de laatste dag schreef ik gewoon Noorse verhaaltjes in de jaarboeken, schreeuwde 'Ha det!' toen ik wegreed en miste de school vanaf de eerste seconde.

De eerste uren in de auto probeerde ik niet te huilen, op de boot vermengden mijn tranen zich met de zeespetters die de wind op mijn wangen blies en toen we Nederland binnenreden wist ik dat het niet de laatste keer zou zijn. Dat ik vaker enkele maanden in het buitenland wilde wonen of in elk geval meer zien dan de Franse camping of de Duitse bergen net over de grens.

Want in dat kleine dorpje op het Noorse platteland, daar is mijn liefde voor de wereld begonnen.

Folkehøgskole is... grillen op het strand in plaats van avondeten, omdat het kan.

34 opmerkingen:

  1. Dat klinkt als een zalige school!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een fijn avontuur, en mooi begin van je reisblog! Heel frappant is dat ik na mijn middelbaar ook heb overwogen naar een Folkehøgskole te gaan. In de vijfde ging ik een weekje op uitwisseling naar Noorwegen en de docent daar raadde me dat aan, omdat ik zo gek was van het land. Ik was het bijna vergeten, en nu ik dit lees besef ik dat ik spijt heb dat ik het nooit heb gedaan. Maar vooral dat ik het nog steeds zou willen doen :)
    Ik kijk al uit naar je andere reisverhalen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat toevallig en leuk en fijn en tof! En jammer dat je het niet hebt gedaan, maar inderdaad - het kan altijd nog. Als je meer wil weten schreeuw je maar he, er zijn echt miljoenen verhalen te vertellen over die 9 maanden :)

      Verwijderen
  3. Oh, lijkt mij echt een fantastisch jaar! En nu heb ik ineens super veel zin in mijn avontuurtje in Parijs :).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja hallo, logisch! Ik kan niet wachten om je avontuur te volgen :)

      Verwijderen
  4. Heel herkenbaar, de liefde voor de wereld is voor mij in een grote stad begonnen, Londen.
    Maar in het buitenland wonen is zo fijn, je leert jezelf zo goed kennen!
    Fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt gehad :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat kan jij fantastisch schrijven!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh man, ik moet zooo snel weer naar Scandi :) Ik mis zelf Lund heel erg op dit moment! You don't know what you have until you lose it ofzo..

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wauw, dat lijkt me echt geweldig! Ik had heel graag ook zoiets gedaan na mijn middelbaar, maar de ouders strooiden helaas roet in het eten :( Heb er nog altijd best spijt van dat dat toen niet gelukt is!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah ja, zuur, snap ik. Maar sowieso fijn dat je uiteindelijk wel je buitenlandervaring hebt gehad :)

      Verwijderen
  8. Wauw, Marlou! Hetzelfde als Hannelore hier, ik wilde eigenlijk graag een jaar gaan AFS'en na mijn middelbaar, maar is er helaas niet van gekomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. <3 ...en nu brandt de spijt die ik heb dat ik er toch voor koos éérst mijn diploma te halen voor ik een jaar naar het buitenland zou gaan...en het toen te laat (ik te oud) was :'(

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En toch ga je nog genoeg kunnen zien hoor Jantien, niemand is te oud voor de wereld <3

      Verwijderen
  10. Haa Marlou,

    Ik herinner het me nog goed! Je afscheidsfeestje maar ook het lezen van je blog en het skypen. Wat vliegt de tijd en wat heb je vooral mooie avonturen beleefd! Ik zal je blog blijven volgen :D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah, lief :) Laten we snel de zomer maar eens vieren met een ijsje!

      Verwijderen
  11. Oh jeetje, wat klinkt dat heerlijk zeg <3 ik ben jaloers!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hé Marlou, Ik herken je schoenen! Mamski:)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. :)

      Ik weet gek genoeg nog van ongeveer elk paar schoenen van wie ze zijn!

      Verwijderen
  13. nooit geweten dat zoiets bestaat, klinkt als een ervaring die iedereen zou moeten opdoen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Eigenlijk wel he, al vraag ik me af of zoiets hier mogelijk zou zijn... Als in, ik denk niet dat je Nederlandse (en Belgische?) jongeren snel zo ver zult krijgen om dagelijks 4 keer in een eetzaal te komen, te zingen voor je mag beginnen te eten en überhaupt die twee verplichte koorrepetities per week lijken me een probleem. Maar ja, ik gun inderdaad toch iedereen wel zo'n jaar :)

      Verwijderen
  14. Zelden heb ik iemand zo graag verhuisd- en weer opgehaald als die keren naar- en vanuit Noorwegen. Ik kon dan namelijk weer heerlijk genieten van dat prachtige land.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Jaaaa ik blijf het echt leuk vinden dat dat bestaat en dat je dat hebt gedaan! En keer op keer op een andere manier erover horen, is totaal geen ramp :D :D

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat super fijn om te lezen! Het komt onder andere door jou dat ik heel graag naar het buitenland (Scandinavië!) wil voor een tijdje, haha.

    Was je al klaar met de middelbare school toen je naar Noorwegen ging? En hoe kwam je erbij om naar een volkshogeschool te gaan? Ik had trouwens nog nooit van zo'n school gehoord, maar het klinkt echt heel leuk. (:

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk om te horen, Maike!
      Ik was inderdaad klaar met de middelbare school. Tijdens een infomiddag over "een jaar in het buitenland" (ik geloof van AFS) heb ik gewoon wat foldertjes meegenomen van landen, en Noorwegen trok me aan omdat het niet té ver weg is en ze bovendien een taal spreken die ik toen nog niet kon. Via via kwam ik in contact met een meisje dat net het jaar daarvoor folkehøgskole heeft gedaan, en toen heb ik besloten dat te gaan doen ipv middelbare school. Vooral omdat je bij organisaties als AFS niet zelf in de hand hebt waar je terecht komt en je in Noorwegen makkelijk een uur van de bewoonde wereld kunt zitten, etc. Daar had ik niet zo'n zin in :)

      Verwijderen
  17. Wat leuk om te lezen! Mooie blog, ik ga je volgen! :) Net als Maike hierbij vroeg ik me ook af hoe je er eigenlijk bij kwam om naar een volkshogeshool te gaan! Ik had er ook nog nooit van gehoort (en het klinkt echt superleuk!) bestaat er zoiets ook voor na het HBO? ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je voor je complimentjes :)

      Maar ja, folkehøgskole is vooral voor mensen tussen de 18 en 25, dus ook na je HBO kun je makkelijk gaan! Het ligt wel aan de school - ik bofte bijvoorbeeld ook dat ik op m'n 17e mocht gaan - omdat zij je moeten accepteren, maar in principe is het geen probleem. Je meeste medestudenten zullen dan alleen wel iets jonger zijn... wat voor de ervaring denk ik heel weinig uitmaakt.

      Verwijderen
  18. Aaah wat een fijn verhaal Marlou! :)

    BeantwoordenVerwijderen